چوب نروژی یا جنگل نروژی

متن چوب نروژی – ترجمه مهدی غبرایی:

این افکار درباره‌ی پدر میدوری چنان حالم را گرفت که رخت‌ها را خشک نشده از پشت‌بام آوردم و به طرف شینجوکو راه افتادم تا در خیابان‌ها وقت‌کشی کنم. ازدحام روز یکشنبه قدری آرامم کرد. کتابفروشی کینوکونیا مثل قطار در ساعت شلوغی پرازدحام بود. یک نسخه از روشنایی ماه اوت از فاکنر را خریدم و به پرجنجال‌ترین کافه‌جازی که می‌شناختم رفتم و ضمن گوش دادن به اورنت کولمن و باد پاول و نوشیدن قهوه‌ی غلیظ، داغ و بدطعم کتاب تازه را خواندم. ساعت پنج و نیم کتابم را بستم، بیرون رفتم و شام سبکی خوردم. چند یکشنبه – چندصد یکشنبه مثل این – پیش رویم بود؟ یا صدای بلند به خودم گفتم: «آرام، ساکت، تنها.» روزهای یکشنبه فنرم را نمی‌پیچانم.

متن جنگل نروژی – ترجمه م-عمرانی:

فکر کردن به پدر میدوری چنان حالم را به هم ریخت که برای بهتر شدن مجبور شدم لباس‌ها را قبل از این‌که کاملا خشک شوند، از پشت بام بیاورم و برای وقت‌کشی به خیابان‌های شینجوکو بروم. ازدحام یکشنبه‌ی خیابان‌ها کمی مرا آرام کرد. کتابفروشی کینوکیونیا مانند قطارهای ساعت شلوغی مملو از جمعیت بود. یک نسخه از کتاب نور در آگوست فالکنر را خریدم و به پر سرو صداترین کافه‌ی جازی که می توانستم فکرش را بکنم، رفتم، در حالی که به آهنگ اورنت کولمن و باد پاول گوش می‌کردم و قهوه‌ی غلیظ و داغم را می‌نوشیدم، مشغول خواندن کتابم شدم. ساعت پنج و نیم غروب کتابم را بستم، بیرون رفتم و شام سبکی خوردم. چند یکشنبه دیگر – چند صد یکشنبه دیگر مانند این – پیش رویم است؟ بلند با خودم گفتم: «ساکت، آرام و تنها.» یکشنبه‌ها هیچ انگیزه‌ای برای زندگی نداشتم.